Bye Bye North Island, Hello South Island

Hallo allemaal,

Weer even een teken van leven uit Kiwi-land (de bijnaam voor de Nieuw-Zeelanders). Inmiddels hebben Tjeerd en ik het Noordereiland achter ons gelaten en zijn we alweer in Christchurch (waar Frank, een voetbalvriend, zich vandaag bij ons heeft aangesloten).

De week in Wellington (onze eindbestemming op het Noordereiland) was voorbijgevlogen door de interessante en leuke attracties die we daar bezocht hebben. Zo zijn we naar de Weta Caves geweest om een rondleiding in hun werkplaats te krijgen. Dit bedrijf is binnen de filmindustrie wereldberoemd omdat het de attributen (o.a. wapens, kleding, maquettes) voor vele grote films, Lord of the Rings, King Kong, Avatar om er enkele te noemen, heeft ontworpen en omdat Peter Jackson (de regisseur) dit bedrijf mede heeft opgericht. Helaas mochten we hier geen foto's maken omdat het de echte attributen uit de films zijn en er een beroepsgeheim op het maken ervan zit. Je mag binnen rond kijken, maar aantekeningen en foto's kunnen je 5 miljard dollar kosten, dat zou een te groot deel van mijn reisbudget zijn en dus niet het risico waard.

Naast de Weta Caves zijn we naar het Te Papa museum geweest, het museum van Nieuw-Zeeland. Dit was, net als het War Memorial in Auckland, een museum van wereldklasse met boeiende exposities over het land, de zee, de dieren en de mensen van toen en nu (echt een aanrader). Omdat het Halloween is, en ze dat hier fanatiek vieren, zijn we ook griezelig op stap geweest. Geen zorgen, er waren gelukkig wel genoeg zusters en stewardessen om me gerust te stellen ;).

Vanuit Wellington zijn we met de ferry de Cook Strait overgestoken om aan te meren in Picton (op het Zuidereiland dus). Vanuit hier zijn we via een kronkelweg langs de kust naar Nelson gereden, onze thuisbasis voor de 4-daagse wandeling in het Abel Tasman Nationaal Park (genoemd naar Abel Tasman, de Nederlandse ontdekkingsreiziger die Nieuw-Zeeland als 1e Europeaan ontdekte). Hier hebben we ongeveer 65 km langs de kust gewandeld, over prachtig witte zandstranden (bijna gelijkwaardig aan Fiji), maar helaas ook vaak heuveltje op heuveltje af door de bossen. Al met al een mooie wandeling, mede door de vele zonuren en paar regendruppels die we gehad hebben, en door de 10 kg aan bagage op onze rug toch ook weer eens een goede oefening. Tijdens de wandeling hebben we vooral veel vogels(oorten) gezien, maar ook enkele zeehonden en een buideldier.

Na 4 dagen wandelen en kamperen was het weer eens tijd om te relaxen en hoe kun je dat nou beter doen dan met prachtig weer door de wijngaarden fietsen en Nieuw-Zeelands beste wijnen proeven. Hoe langer we onderweg waren des te gezelliger het werd en hoe lekkerder de wijnen smaakten. Na een dagje aan het druivensap geleuterd te hebben was het weer tijd om iets serieus te ondernemen en toen zijn we naar het Omaha Luchtvaart Museum geweest. Dit museum, wederom een project van Peter Jackson (met de hulp van Weta Caves), schijnt 1 van de beste ter wereld te zijn als het om 1e Wereldoorlog vliegtuigen gaat. Hier staan originele exemplaren (die dus nu 100 jaar oud zijn), maar ook levensechte replica's van de vliegtuigen van toen. Ook wordt hier op neutrale wijze uitleg gegeven over de gevechten die tussen 1914-1918 in de lucht plaatsvonden. De beste piloten van beide zijdes worden hier uitgelicht en geroemd om hun heldhaftige daden en overwinningen. Een mooie expositie (vooral omdat ik oorlogen altijd een interessant onderwerp vind) en goede benadering op de periode die vanaf dit jaar regelmatig in het nieuws is (vanwege de 100-jarige herdenking).

De afgelopen dagen zijn we weer aan het kamperen gegaan en hebben we in Kaikoura een zeehondenkolonie bezocht. Ondanks dat ik al vaker zeehonden heb gezien blijf ik deze speelse dieren toch elke keer weer fascinerend vinden om te zien (vooral omdat je heel dichtbij kunt komen zonder dat ze zich iets van je aantrekken).

Gisteren zijn we in Christchurch aangekomen waar we momenteel bij Mario (een oude bekende uit Eersel) en diens vriendin Jeanette verblijven. Aangezien zij ons vanochtend de sleutel hebben gegeven van hun huis, om vervolgens een aantal daagjes zelf op pad te gaan, hebben we momenteel met z'n drieën een heel huis ter beschikking, een luxe die ik de afgelopen 10 maanden nog niet vaak heb gehad.

De tijd begint inmiddels op te raken, over 2 maanden ben ik alweer thuis, maar gelukkig staan er nog wel enkele gave dingen op het programma (meer daarover in de volgende verhaaltjes ;)). Het is ook leuk dat ik nu samen met 2 vrienden aan de andere kant van de wereld zit en hopelijk gaan we nog vele gedenkwaardige belevenissen tegemoet (als dat maar goed gaat :P).