De Stille Oceaan
Door: Kevin Timmermans
Blijf op de hoogte en volg Kevin
14 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Na 3,5 week eilandjes hoppen in de Stille Oceaan is het weer tijd voor een verhaaltje. Dit, voor velen onbekende en vergeten, gedeelte van de wereld is echt een waar paradijs en ik heb het geluk dat ik 3 verschillende gedeeltes, Paaseiland, Frans-Polynesië en Fiji, heb kunnen bezoeken. De 1e stop vanuit het vasteland van Zuid-Amerika (en omdat het behoort tot Chili ook mijn laatste Zuid-Amerikaanse bestemming) was Paaseiland, of zoals het in de Polynesische taal heet "Rapa Nui".
Rapa Nui is een geïsoleerd eiland op een kleine 4000 km van Zuid-Amerika en er wonen slechts 6000 mensen. Desalniettemin is het wereldberoemd door de, nog steeds niet helemaal bekende, geschiedenis en de daarbij behorende Moai standbeelden. Aangezien het laagseizoen was en het feit dat er slechts 2 vluchten per dag van en naar Rapa Nui gaan waren er niet veel toeristen, iets wat altijd fijn is als je de "attracties" (lees standbeelden) wilt bezichtigen. Voor degenen die zich afvragen waar de naam Paaseiland vandaan komt, de Nederlander Jacob Roggeveen (jaja de Dutchies!) was de eerste Europeaan die hier aankwam, en dat was op Paaszondag in 1722.
Het eiland is vrij klein (ongeveer net zo groot als Texel) en omdat ik het fietsen toch wel een beetje mis besloot ik een fiets te huren en het eiland rond te fietsen (totale afstand 53 km dus prima te doen). Ondanks dat de meeste standbeelden zijn omgetrokken tijdens oorlogen van de verschillende clans op het eiland (dit was al enkele honderden jaren geleden) zijn er de afgelopen 50 jaar een redelijk aantal in de oude staat hersteld en rechtop gezet. Het klinkt misschien raar, maar als je een tijdje naar de standbeelden blijft kijken krijg je het gevoel dat ze terugkijken, echt heel apart. Het blijft indrukwekkend hoe de Polynesiërs zonder moderne apparatuur deze gigantische standbeelden, uit 1 stuk steen, hebben gemaakt en vervolgens vervoerd hebben over het hele eiland (de grootste zijn ongeveer 10 meter hoog en wegen enkele tonnen). Naast een rondje om het eiland ben ik ook naar de top van 1 (v/d 3) vulkaan gewandeld om de krater, gevuld met honderden meertjes, en het ceremoniedorp Orongo te zien. Dit dorp werd gebruikt voor de Vogelman race, een zwemwedstrijd die eens per jaar werd gehouden naar het Moto Nui eiland, voor de kust, om het 1e bonte stern ei te vinden. Degene die die wedstrijd wint is de Vogelman en mag de nieuwe koning aanwijzen. Mede door de vele mysteries was Rapa Nui een bijzondere, culturele ervaring, maar gelukkig had ik nog meer Polynesische bestemmingen voor de boeg.
Mijn periode in Zuid-Amerika heeft mij op veel vlakken veranderd en ik ga mijn tijd (en de ervaringen) hier zeker niet vergeten. Vooral de, veel socialere, levensstijl en de mentaliteit om van het leven te genieten (het leven is tekort om je zorgen te moeten maken om van alles en niets) zijn duidelijke punten die ik naar Nederland mee terug wil nemen. Helaas heb ik ook veel armoede gezien en ik ben daardoor erg dankbaar voor al het goede dat ik in Nederland heb (gehad). Bovendien ben ik ook veel milieubewuster geworden, mede door de vele schrijnende gevallen van milieuvervuiling die ik heb gezien (recycling is nog niet echt geïntroduceerd en veel plastic en ander afval verdwijnt in de natuur). Qua eten en drinken ga ik vooral het verse fruit, de superlekkere steak en de smaakvolle, Argentijnse en Chileense, wijnen missen (ik kijk intussen wel uit naar Nederlands brood, kaas en bier).
Frans-Polynesië, een autonome regio binnen de Franse Republiek, was mijn volgende bestemming, met Tahiti als eerste eiland. Het was even wennen om na 8 maanden Zuid-Amerika opeens in een Franstalig land te zijn, maar gelukkig spraken de mensen beter Engels dan ik Frans. Ik had helaas maar 4 dagen om deze archipel te zien dus ik heb mij beperkt tot 2 eilanden. Tahiti is het grootste eiland, met de hoofdstad Papeete, en hier heb ik een Amerikaanse archeoloog ontmoet die momenteel onderzoek op Paaseiland doet. Ik heb een dagje samen met hem doorgebracht en veel geleerd over de cultuur en geschiedenis in Polynesië (een gebied dat de driehoek Paaseiland, Hawaï en Nieuw-Zeeland bestrijkt). Ondanks dat de eilanden duizenden kilometers uit elkaar liggen lijkt het, door de culturele overeenkomsten, erop dat ze een gezamenlijk begin hebben.
Tahiti was mooi om te zien, maar Moorea, het volgende eiland, was nog veel spectaculairder. Het eiland is kleiner en veel dunner bevolkt waardoor het veel wilder is (het zou met gemak kunnen dienen als decor voor een nieuwe Jurassic Park film). Hier heb ik 2 dagen op een camping verbleven, recht aan een hagelwitstrand en azuurblauwe zee (kan het nog beter?). Het hoogtepunt hier was een snorkelexcursie waarin ik zowel met walvissen, stekelroggen en zwartvinrifhaaien heb gesnorkeld. Aangezien de walvissen ongeveer 15 meter waren kun je niet letterlijk naast ze zwemmen, maar ik heb toch op een metertje of 8, in het water liggend, naar deze geweldige dieren kunnen kijken en naar hun gezang geluisterd. Naderhand was het tijd voor een directe confrontatie met de roggen en haaien, die letterlijk tegen je aan zwommen. Ondanks dat de grootste haai 2 meter was was het wel een raar idee dat ik vrijwillig het water inging, wetende dat deze dieren aanwezig zijn. Mijn mening over haaien is sindsdien veranderd omdat ze helemaal niet geïnteresseerd zijn in mensen (later kreeg ik ook te horen dat haaien mensen niet eten omdat we teveel botten in ons lijf hebben) en het gewoon gave dieren zijn om naar te kijken (ik overweeg nu zelfs om een kooi duik in Australië te doen met de "Great White"). De roggen waren ook zeker gaaf om te zien en die zijn intussen zo aan mensen gewend dat ze letterlijk naar je toe komen zwemmen.
Na een nachtje in Auckland (Nieuw-Zeeland) te hebben verbleven was het tijd voor mijn laatste tropische bestemming, Fiji. Hier heb ik 12 dagen eilandhopping gedaan op de Yasawas en Mamanucas (eilandgroepen). Met een ferry vaar je rond en vervolgens werd je door personeel van het resort met een klein bootje opgehaald van de ferry (de eilanden zijn te klein voor havens). De stranden waren schitterend (zo zijn de films Castaway met Tom Hanks en Blue Lagoon van Brooke Shields hier opgenomen) en de vele koraalriffen, met de gekleurde vissen, zijn adembenemend. Het hoogtepunt, zonder de anderen tekort te doen, was snorkelen met reuzenmantas. Deze gigantische roggen, de grootste die ik heb gezien was ongeveer 4 meter, zijn ondanks hun grootte volledig ongevaarlijk (ze eten alleen plankton) en je kunt er gewoon naast zwemmen. Verder heb ik hier ook met haaien gesnorkeld (ja "alweer", maar dit keer met witvinrifhaaien) en ben ik op mijn verjaardag gaan duiken (Fiji is een van de beste duikspots in de wereld dus dat was een goed cadeau). Verder moest ik die dag uit het resort omdat het volledig afgeboekt was door een cruiseschip en werd ik naar een 5-sterren resort geüpgrade (mooi verjaardagscadeautje om een dagje te relaxen in luxe). Mijn "vakantie" in Fiji waren veruit de 12 luxueuste dagen van mijn reis, met buffetmaaltijden en vers geplukt fruit (kokosnoten, papaya, ananas en bananen) en vele activiteiten (naast het snorkelen ben ik o.a. gaan speervissen en heb ik een heerlijke massage aan het strand gehad).
De 12 dagen zijn omgevlogen en momenteel zit ik alweer in Nieuw-Zeeland. Mijn beste vriend, Tjeerd, is eergisteren aangekomen en samen gaan we de laatste 3 maanden van mijn reis volbrengen wat inhoudt dat mijn solo-avontuur erop zit. De huurauto is al opgehaald en de kampeerspullen zijn gekocht dus we zijn er helemaal klaar voor!
Mijn periode op de verschillende eilanden was zeker memorabel en ik ben ervan overtuigd dat ik terugkom voor meer. De mensen zijn vriendelijk, vrolijk en open waardoor je je al snel thuis voelt. Bovendien wordt hier met veel respect naar zowel mens als dier omgegaan waardoor ook het zeeleven geconserveerd blijft (er zijn wel enkele aandachtspunten, maar daar wordt hard aan gewerkt).
Hopelijk is het verhaal niet te lang (ik kan nog uren door blijven ratelen maar dat zal ik jullie besparen) en blijft het interessant genoeg om te volgen.
Groetjes en tot de volgende keer!
-
14 Oktober 2014 - 08:44
Tante Lilian:
Nou Kevin als je het allemaal maar kan onthouden want er zullen best dingen zijn die langs je heen gaan met zoveel nieuwe ervaringen. Heel veel plezier op je verdere reis met Tjeerd en ga nu genieten van Nieuw Zeeland niet te vergelijken met wat je al gehad hebt denk ik maar zeker een prachtige natuur en vriendelijke mensen. -
14 Oktober 2014 - 09:08
Ingrid:
Dat wordt dan meteen weer sparen als je terug komt -
14 Oktober 2014 - 09:10
Ingrid:
Bijzonder, ik mis de helft van mijn verhaaltje.
Bizar dat je laatste 3 maanden alweer zijn ingegaan. Dan is er al een heel jaar voorbij. Time flies when you're having fun, veel plezier in nieuw Zeeland! -
14 Oktober 2014 - 21:19
Wieza:
Ik denk dat je terug wilt naar heel veel plekken die je hebt bezocht! Dan is het Europa, waar wij genieten, straks wel heel erg saai :) Heel veel plezier verder!
-
20 Oktober 2014 - 15:09
Opa Piet:
Kevin wat een geweldige reis heb je al gehad,een schitterend verslag en het zwemmen langs de haaien moet ook een hele ervaring zijn geweest. Natuurlijk ga je iedere dag verder en komen weer andere momenten naar voren, waar je weer je ideeën uit haalt. Ik hoop dat je nog een hele mooie tijd tegemoet gaat met Tjeerd, die je zal vergezellen op je verdere reizen. Ben voor elkaar een open deur, zodat je met elkaar nog menige mooie onvergetelijke dagen tegemoet gaat. Wij hebben hier in Eersel onze nieuwe Pastoor Camiel van Lamoen geïnstalleerd. Wij waren in de kerk van Eersel met alle koren van de 6 kerkdorpen, welke samen een parochie gaan vormen, een geweldig koor en hadden puik gezongen , wat wij later vernamen. In de Muzenval hadden wij receptie voor de Pastoor, was heel gezellig. En zo zijn wij de zondag weer doorgekomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley