Ecuador

Hallo allemaal,

Deze keer een groet vanuit het Westen van Zuid-Amerika. Na mijn avonturen in Brazilie en de landen voorafgaand was het de afgelopen 3 weken tijd om het land dat vernoemd is naar de evenaar te bezoeken. Vanuit Foz do Iguazu (de Braziliaanse zijde van de watervallen) ben ik naar Quito (de hoofdstad van Ecuador gevlogen) met een 12 uur durende tussenlanding in Lima (Peru). Om de ervaring van het slapen op een luchthaven te ervaren had ik besloten de nacht op het vliegveld van Lima door te brengen. Dit was niet alleen vermoeiend vanwege het feit dat je nauwelijks kunt slapen, ook had de vliegtuigmaatschappij mijn backpack naar een andere bestemming gestuurd. Voor het ongemak kreeg ik 50 dollar en aangezien mijn bagage keurig op mij stond te wachten in Quito was dat een mooie financiële meevaller. Dit kunnen we ook weer van het lijstje afstrepen, maar volgende keer boek ik toch echt een hostel/hotel.

Quito, met bijna 2 miljoen inwoners, is een stad op zo'n 3000 meter hoogte en omgeven door hoge bergen en vulkanen. Ondanks de hoogte heb ik er toch in mijn t-shirtje rond kunnen lopen (de krachtige zon laat de temperatuur oplopen tot een graadje of 25) en heb ik gelukkig geen hevige verschijnselen van hoogteziekte gehad (later hierover meer). Aangezien ik op een zondag aankwam (wat de saaiste dag van de week is) kon ik wel mooi op maandag de wekelijkse, ceremoniële wissel van de wacht zien van de presidentiële bewaking. Deze ceremonie is een big happening, met de president en een hoop andere belangrijke figuren op het presidentieël balkon, en enkele honderden mensen op het plein. Naast deze ceremonie vond ik het ook interessant om wat van de historie van het land mee te krijgen dus ik ben naar het nationaal museum en enkele kerken in de stad geweest. Ook heb ik de "Virgen de Quito" bezocht, een 45 meter hoog standbeeld van de maagd Maria die over Quito uitkijkt. Ter voorbereiding voor mijn beklimming van de Cotopaxi vulkaan ben ik de Cumbre Rucu Pichincha opgeklommen, een vulkaan van 4696 meter hoog met een prachtig uitzicht over Quito en omgeving. Mede door de ijle lucht (waar ik nog niet aan gewend was) en de lastige route was dit zwaarder dan gedacht. Eenmaal boven gekomen werd ik getrakteerd op een schitterend uitzicht. Het enige negatieve was het feit dat ik te snel afdaalde en met lichte symptomen van hoogteziekte beneden kwam (voornamelijk hevige hoofdpijn).

Na 3 dagen in Quito te hebben verbleven (het historische centrum is leuk, maar verder is het een gewone stad) was het tijd om naar Mindo te gaan, een klein dorpje in een nevelwoud. Hier ben ik lekker actief geweest met ziplinen (aan een kabel over raveinen vliegen), een wandeltocht langs verschillende watervallen (incl. een duik in eentje) en tubing (met een groep in een aan elkaar vastgebonden groepje luchtbanden een rivier afgegaan). Verder heb ik hier ook gewoon de Champions League finale kunnen kijken dus al met al heb ik mij er prima vermaakt.

Na Mindo was het weer eens tijd voor het serieuze werk, de meerdaagse wandeltocht genaamd de "Quilotoa Loop" en de beklimming van de Cotopaxi (5897 meter). De Quilotoa loop is een route door de bergen met als begin-/eindpunt het adembenemende kratermeer van het gelijknamige plaatsje Quilotoa. De uitzichten over de heuvels en bergen zijn prachtig (met als absoluut hoogtepunt het groene kratermeer) en de 1200 meter stijging (het meer ligt op 4000 meter) was een goede warming-up voor de volgende uitdaging. Na een rustdag was het tijd voor een van de zwaarste uitdagingen van mijn reis, de slopende beklimming naar de top van de Cotopaxi. Deze prachtige vulkaan, incl. gletsjer, is de hoogste actieve vulkaan ter wereld en het op 1 na hoogste punt van Ecuador. Na 2 uurtjes slaap in ons kampje aan de voet van de vulkaan was het om 23.30 tijd om aan de lange beklimming te beginnen (je klimt van 4200 meter naar de top in 6-8 uur). Onze gids leek op het eerste gezicht een aardige man (hij heeft al meer dan 1000x de top gehaald), maar eenmaal begonnen aan de klim veranderde hij in een robot. Ondanks dat ik vrij fit ben lukte het mij niet om zijn stevige tempo bij te houden en moest ik, na 4.5 uur op zo'n 5500 meter hoogte compleet uitgeput de strijd staken, ik was doodop. Ik heb serieus nog nooit zoiets meegemaakt, ik had nog nauwelijks energie om op mijn eigen benen te staan. Met veel moeite lukte het mij en mijn Duitse medeklimmer om de auto in het basiskamp te halen en eenmaal daar aangekomen vielen wij beide direct in slaap (hij was ook compleet verwoest door het onmenselijke tempo). Ondanks dat ik de top niet gehaald heb (5500 meter is nu wel het hoogste dat ik ooit gekomen ben) ben ik nog steeds van plan andere bergen/vulkanen te beklimmen en mijn les uit deze ervaring is dat ik de volgende keer het tempo bepaal en niet de gids (klant is immers koning). Om weer op adem te komen besloot ik het de dagen daarna wat rustiger aan te doen en verder te trekken richting Baños. Hier ben ik lekker gaan relaxen in de warmwaterbronnen en heb ik voor het eerst geraft.

Na Baños heb ik de Nariz del Diablo (de duivels neus) treinroute genomen, naar wat men zegt de meest ingenieus aangelegde route ter wereld vanwege het grote hoogteverschil. De uitzichten waren imponerend, maar de rit opzich (op internet vermeld als adembenemend en sensationeel) viel toch enigszins tegen.

Als laatste stop in Ecuador stond Cuenca op het programma, de 3e stad van Ecuador met een gezellig historisch centrum. Aangezien dit ook de stad is waar de officiële Panama hoeden (de dure "strohoeden" zeg maar) kon een bezoek aan het museum niet achterblijven. Vanwege het mindere weer kijk ik intussen uit naar Peru, waar ik eerst een aantal dagen aan het strand zal doorbrengen om vervolgens weer de bergen in te gaan. Ook heb ik bericht gekregen dat ik 3 weken in een dierenopvang in de Peruaanse Amazone mag komen werken, iets wat spontaan in mij opkwam maar waar ik nu zeker naar uitkijk.

Foto's upload ik zsm (heb ze wel al op Facebook gezet) en ik houd jullie op de hoogte!

Groetjes en veel plezier met het WK!